Sint-Martinus Petegem-Leie

Advents- of kerstmarkt 3 december 2023

   

Heel velen herinneren zich misschien nog de 1ste editie van de Kerstmarkt in de Sint-Martinuskerk van vorig jaar.  Het werd enigszins een stap in het onbekende en bang afwachten hoe het nobele initiatief zou uitdraaien.  Maar het werd toch wel een beetje buiten alle verwachtingen een overdonderend succes.  Dat toen na afloop ‘Duizend maal’ dank werd gezegd was veel betekend. 

Initiatiefneemster Hélène Delemasure spande zich, samen met heel wat familie, vrienden,  geburen, koorzangers en de parochieploeg in om heel wat kerstartikelen te knutselen en te koop aan te bieden in die 1ste kerstmarkt. 

De opbrengst van 1000,00 € kwam te goede van de dienst ‘Vrijetijdsbesteding van het WZC Sint-Jozef’ te Petegem.  De verantwoordelijken van het WZC Sint-Jozef, dat toch wel een essentieel van onze parochiegemeenschap Sint-Martinus en Sint-Antonius deel uitmaakt, waren zeer gelukkig met deze opbrengst.  Geert Ballegeer van de pastorale werking en de dienst voor de vrijetijdsbesteding wendde die opbrengst voor diverse initiatieven  waaronder zomerwandelingen en allerhande indoor activiteiten aan. Ook dit jaar stak Hélène, die bovendien ook organist is in onze parochiekerk, haar licht op bij voorganger August De Groote en de ganse parochieploeg.  Het spreekt vanzelf dat hierop eensgezind werd op ingegaan en deze laatsten zijn dan meer dan ooit reeds heel vroeg in gang geschoten. 

Hélène en samen met haar heel wat bekenden zijn reeds maanden bezig om heel wat kerstgeschenken ineen te knutselen.  In samenspraak met haar, de voorganger en de ganse parochiewerking werd besloten deze kerstmarkt wat te vervroegen en te laten samenvallen met de   1ste zondag van de Advent, namelijk op zondag 3 december e.k. 

Of het nu een kerstmarkt  of een adventsmarkt wordt, is van minder belang.  Belangrijker is het nobele doel en het enthousiasme waar mee alles, sinds heel wat weken nu, werd voorbereid.   

De adventsmarkt vangt aan na de eucharistieviering  van 09.30 u. maar eerst wordt een drankje  aangeboden.  Als we ons spiegelen aan het enthousiasme en het welslagen van de 1ste editie voorzien we het einde van die adventsmarkt rond 12.30 u.  

Samen met de bewoners van WZC Sint-Jozef,  Hélène en heel wat medewerkers,  voorganger August De Groote en de ganse parochiale werkgroep wordt gehoopt op een talrijke aanwezigheid en een welslagen van deze 2de adventsmarkt. 

Jan De Waele 

 

Allerheiligen 2021

 

SINT-MARTINUS PETEGEM-DEINZE HERDENKT DE OVERLEDENEN

De dagen worden korter en de avonden langer; de zomerse stralen maken plaats voor de nevel van de herfst.  In deze veranderende dagen wil de Sint-Martinusgeloofsgemeenschap van Petegem-Deinze hen herdenken die sinds 1 november vorig jaar ons hebben verlaten.  Dit jaar gebeurt dit tijdens de eucharistieviering van Allerheiligen op maandag 1 november om 09.30 u. in de Sint-Martinus en Sint-Antonius Abt kerk.

Deze viering zal zoals de traditie het wil plechtig worden opgeluisterd door het parochiaal mannenkoor.  Na de eucharistieviering zullen de houten herdenkingskruisjes van hen die in de Sint-Martinuskerk en in het WZC Sint-Jozef tijdens het afgelopen jaar hun uitvaartliturgie hebben gehad  aan de familieleden worden overhandigd. Tijdens die periode kan men in de Sint-Martinuskerk luisteren naar een montage van aangepaste muziek en teksten van onder meer Felix Timmermans.  Bij deze montage geeft voorganger August De Groote graag enige duiding:.

De korte en sombere herfstdagen, de novembermaand, Allerheiligen  en Allerzielen laten ons denken over deze aarde, over ons leven, over wat is en geweest is en over wat komen kan.

          Nu het kouder wordt

           het licht verzwakt

           de avonden langer worden

           het jaar naar de winter keert, 

           zijn we dankbaar 

           voor de vruchten van deze aarde 

           hebben we de tijd

           om tot ons zelf te komen

           en God … God te laten zijn.

In “Herfstdag” neemt Rainer Maria Rilke (1875-1926) afscheid van de zomer:

           Heer, het is tijd

           het was een grootse zomer

           leg nu uw schaduw over de zonnewijzers

           en laat de wind over de velden komen.

Felix Timmermans (1886-1947) die innig verbonden was met de natuur en met volle teugen kon genieten van Gods schepping bewonderde deze kleurrijke dagen.

           De herfst blaast op den horen,

           en ’t wierookt in het hout;

           de vruchten gloren.

           De stilten weven gobelijnen

            van gouddraad over ’t woud

            met reeën, die verbaasd verschijnen

            uit varens en frambozehout,

            en sierlijk weer verdwijnen …

            De schoonheid droomt van boom tot boom,

            doch alle schoonheid zal verdwijnen,

             want alle schoonheid is slechts droom,

             maar Gij zijt d’Eeuwigheid!

En hij mijmert verder in deze warme en diepzinnige poëzie waarin natuurelementen verweven zijn met religieuze bevindingen.

             De rozen, ook de sterren, zullen eens verwelken.

             De rozen vragen niet veel tijd,

             de sterren bloeien wel een eeuwigheid;

             ook dat is slechts een splinter van den Tijd.

             En Tijd is slechts een schaar in ’s Heren hand, 

             waarmede Hij de bloemen snoeit en snijdt,

             die Hij in d’heemlen en op aarde plant.

Of ook:

            De dag ging als een bloem verslensen,

            haar laatste blad verbrandt.

            De vrede nevelt over ’t land, 

             de rust dauwt op de mensen.

            O zalig uur, waarop de ziel, gerijpt

            van zangen, zonder beeld of woorden

             Gods wil begrijpt!

Felix Timmermans was een bewonderaar en genieter van Gods schepping.  Zijn diepzinnige en warme gedachten, die poëtische overwegingen, zijn voor deze gelovige Vlaming doorweven met religieuze bedenkingen en ervaringen. Het zijn gedichten die soms zijn als gebeden, of gebeden die soms zijn als gedichten.  Ze eindigen ook vaak met een toespeling op zijn eigen zielstoestand, op zijn eigen gevoelens:

Hij is in deze bundel gedichten -Adagio- als een mystieker, iemand die op sommige ogenblikken de tegenwoordigheid van God in de ziel, in de mens en in de schepping aanvoelde.

           Heb dank dat Gij mijn weemoed wijdt

           en zegen ook zijn vruchten.

           Een ganzendriehoek in de luchten;

           nu komt  de wintertijd.

           Ik hoor U door mijn hart en door de rieten zuchten. 

           Ik ben bereid.

Andere zijn een serene vertolking van een zoektocht naar God:

           Ik hoor uw stem, nu hier, dan daar,

           zijn zo lokkend wonderbaar

           in ’t dorenbos verborgen.

           Ik heb zo lang naar U getracht,

            zoals de arme kranke wacht

            naar ’t krieken van den morgen. 

            Uw schoonheid heeft mijn rust verstoord

            en jaagt mijn ziel gedurig voort.

             ‘k Ben niet meer ‘tzelfde wezen.

En ook:

             God is al bliksem, die door rotsen slaat,

             als perzikbloesem, die traag opengaat,

             een bergmeer tegen avond,

             of als een vallend blad,

             een dauwdrop koel en lavend;

             soms als een verre, witte stad, 

             of als een kinderlied,

             soms als … maar ach, mijn ziel, ik weet het niet,

             ik heb ineens zo’n schoon verdriet.

En dan komt de berusting, de beaming:

              De kern van alle dingen

              is stil en eindeloos.

              Alleen de dingen zingen.

              Ons lied is kort en broos.

              En donker zingt mijn bloed,

              van heimwee zwaar doorwogen.

              Ik zeil langs regenbogen

              Gods stilte tegemoet.

In Emmaus, het laatste gedicht uit Adagio klinkt het zo:

              “Heer blijf bij ons, de zon gaat onder.”

               Wij boden dan het avondbrood 

               den vreemden man, die langs de baan

               met ons was meegegaan.

               En wijl hij, ’t zegenend, de ogen sloot,

                Gebeurde het: Zijn aangezicht

                verklaarde in een hemels licht,

                waarin hij plotseling verdween …

                Dit was het wonder.

Serene en sfeervolle muziek omkadert deze gedachte: Bist du bei mir, geh ich mit Freuden zum Sterben und zu meiner Ruh (Als Gij bij mij bent, dan ga ik met vreugde naar de dood en naar mijn rust) uit het muziekboekje (1722) van Johann Sebastian  Bachs vrouw, Anna Magdalena Bach.  Hemels en engelachtig klinkt het Pie Jesu Domine, dona eis Requiem (Lieve Jezus, geef hen de eeuwige rust) uit het gekende Requiem van Gabriel Faure (1845-1924), geschreven in de periode dat zijn moeder overleden was.  Rustgevend is het hartverwarmende Adagio uit het klarinetconcerto van Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791), dat hij componeerde enkele weken voor zijn dood.  Elke kerkganger is wel vertrouwd met de Anglikaanse hymne “Blijf mij nabij, wanneer het duister daalt … “ dat in de uitvaartliturgie vertrouwen en moed oproept.

Tijdens de Allerheiligenperiode en de daaropvolgende herfstdagen kan de kerkbezoeker luisteren naar deze aangepaste muziek en teksten. Laat dat een mooie en bemoedigende inspiratiebron zijn op weg naar de Advent en de geboorte van Jezus de Verlosser. 

 

Lichtmis 2021

drone foto's winter 2021

met dank aan Glenn van Dvs360

Kerstmis 2020

Allerheiligen 2020

 Zondag 1 november het hoogfeest van Allerheiligen en maandag 2 november herdenking van Allerzielen zal velen dit jaar niet onopgemerkt voorbij gegaan zijn. Zulks was inderdaad eveneens het geval voor de Sint-Martinusgeloofsgemeenschap te Petegem-Deinze.  Wegens de verstrengde voorschriften in verband met de coronapandemie werden de eucharistievieringen opgeschort en dienden medewerkers van de parochieploeg en het kerkbestuur, onder de inspirerende bezieling van voorganger August De Groote, alles in het werk te stellen om op Allerheiligen toch  een moment van gebed en inspiratie te kunnen organiseren. 

De kerk was op een zeer eenvoudige en smaakvolle manier ingericht en de zowel de kruisjes van de overledenen sinds 1 november 2019, als de herdenkingskaarten konden  op een veilige manier ter beschikking van de bezoekers en de betrokken verwanten worden gesteld.  

Het moment van gebed en meditatie bevatte gedichten van Felix Timmermans (1886 – 1947) die vooral werden genomen uit zijn warme en rijke bundel ‘Adagio’.   Teksten werden geïnspireerd door de bijbel en door een latent religieus gevoel. Sfeervolle verzen werden gedragen door een grote verbondenheid met het Vlaams landschap en een religieuze traditie. 

Deze teksten en verzen werden afgewisseld met passende muziek. Wie raakt niet vertederd door het ‘Pie Jesu’ van de Franse componist Gabriel Fauré of wie berust niet in de ‘Aria’ van Johannes Sebastian Bach? 

Deze teksten en deze muziek moeten  onze blik verruimen en aan onze geest een andere inspiratie geven: momenten van rust en stilte op deze Allerheiligendag, en in deze Covid-periode zeker meer dan ooit.  De sfeervolle kerk, de muziek en de teksten moeten de mens zuurstof en licht geven tegen duisternis, vertwijfeling en angst.   

Het was zeer deugddoend te kunnen en mogen ervaren hoe de bezoekers dit allemaal naar waarde hebben weten te schatten.  Ze konden, in Coronaveilige omstandigheden, rustig genieten van woord en muziek en kregen een gebedskaart met bezinnende teksten o.a. van de Franse Jezuïet en theoloog Pierre Teilhard de Chardin, met voorbeden voor de mens in deze wereld en een sprekende parafrase op de zaligsprekingen uit het Evangelie van Mattheus. 

Met de Advent en naar aanloop naar het hoogfeest van Kerstmis ziet het er naar uit dat de strenge maatregelen nog zullen blijven duren. Maar dat tempert het enthousiasme van voorganger August De Groote, de medewerkers van de parochieploeg en het kerkbestuur niet om ook verder in de Sint-Martinuskerk steeds een moment van gebed en persoonlijke meditatie te blijven organiseren.  Zo wordt gedacht aan een dia-montage met gepaste teksten en muziek, net zoals het ook het geval was in de lente bij de eerste periode van lockdown. 

De Sint-Martinusgeloofsgemeenschap dankt nu al de bezoekers voor het in achtnemen van de gezondheidsvoorschriften en de discipline bij het betreden en het verlaten van de kerk. Is deze vorm van discipline en respect immers geen vorm van verantwoordelijkheidszin en christelijke naastenliefde?  

augustus 2020: veldbloemen

15 augustus 2020

juli 2020

 

juni 2020

Pinksteren 2020

Mei 2020 

HOE SINT-MARTINUS EN SINT-ANTONIUS TIJDENS DE CORONAPERIODE TOCH BLIJVEN INSPIREREN IN PETEGEM-DEINZE

De tijden die we nu al bijna 3 maanden mee maken lijken een beetje onwezenlijk.  Er zijn al sinds die tijd geen misvieringen maar toch weten de Heilige Martinus en Heilige Antonius voorganger August De Groote, de leden van de parochieploeg en het kerkbestuur te inspireren.

Zij zijn er in geslaagd om met vereende krachten en gebruik makend van diverse communicatiemiddelen met elkaar in contact te blijven en de Sint-Martinuskerk te blijven open laten voor persoonlijk gebed en bezinning.  De mensen die de laatste weken, zeg maar maanden, in de kerk zijn binnen geweest hebben die inspanningen meer dan ooit weten te waarderen.

In aanloop naar het hoogfeest van Pasen en tijdens de Vasten konden ze een dia-montage bijwonen waarin het lijdensverhaal van de Heer in beeld werd gebracht met mooie dia’s en aangepaste teksten waarin het gebeuren van ongeveer 2000 geleden werd vergeleken met actuele feiten. Hieruit bleek dat het Passieverhaal meer dan ooit actueel is, en zeker de dag van vandaag.  Het geheel werd bovendien opgeluisterd met begeleidende en rustgevende  muziek.

Ter gelegenheid van Paaszondag tot de afsluiting van de paascyclus met Beloken Pasen werd een tweede reeks van dia’s en muziek voorzien die eveneens veel bijval hebben genoten.

En een derde reeks van dia’s stelde Maria Moeder Gods centraal. Het verhaal van Maria Onbevlekte Ontvangenis werd aan de hand van mooie foto’s en prenten uitgebeeld en de Mariaverering was op diverse gelegenheden te zien. Ook deze reeks werd begeleid door mooie aangepaste muziek en zo konden we composities horen van W.A. Mozart, F. Schubert, C. Gounod, J.S. Bach en met Vlaamse Marialiederen. 

Net voor de 2de zondag van de Mariamaand tevens Moederdag werd het beeld van Moeder Maria terug in de kerk geplaatst.  Voor de gelegenheid kreeg het een zeer prominente plaats voor het altaar.  De inspiratie van de HH. Martinus en Antonius heeft blijkbaar z’n effect niet gemist: immers  met de steun van een milde schenker werd het beeld voorzien van een nieuw en stijlvol kleed met een  even stijlvol broderie. Kon er een mooier geschenk gegeven worden ter gelegenheid van Moederdag dan dit?

Dat beeld kon de Sint-Martinusgeloofsgemeenschap de bezoeker, en die zijn er in deze periode zeer talrijk geweest, helemaal niet onthouden. 

Jan De Waele. 

Pasen 2020

 

9 februari 2020: bezoek van bisschop Luc Van Looy

februari 2020

kerst 2019

 

advent 2019

Allerheiligen 2019

Herfst 2019

      

Onze Lieve Vrouw ten hemel opgenomen 2019

augustus 2019

zomer 2019

vakantie 2019

Zomerreceptie 2019

ZONDAG 30 JUNI, ZO’N DAG, EEN ECHTE ‘ZON’DAG IN SINT-MARTINUS PETEGEM-DEINZE

Wat stilaan een traditie aan het worden is in de Sint-Martinusgeloofsgemeenschap te Petegem-Deinze is het inderdaad zondag 30 juni ll. dan ook gebleken.  Bij de start van de grote vakantie liet de zon zich niet heel snel zien, maar naarmate de tijd vorderde liet de zon zich steeds meer en meer zien. 
Maar het belangrijkste van de eucharistieviering was dat de zon in de harten van heel veel aanwezigen heeft geschenen en zeker  niet in het minste van voorganger August De Groote die de dag voordien een respectabel aantal -hoeveel is hier niet ter zake- kaarsjes heeft mogen uitblazen.  Bij de start van de eucharistieviering was hij fier en gelukkig heel wat gelovigen te mogen verwelkomen.
De misviering werd muzikaal opgeluisterd door het koor Amabile uit Aalter en op het doksaal gaf het parochiaal mannenkoor het beste van zich zelf.  In zijn homilie wees medepastoor August op het belang van een vakantie. Hij vertelde hoe goed het eens kan zijn om op tijd  afstand te nemen van het jachtige en het concurrerende leven. ‘Het is zeer belangrijk eens te kunnen onthaasten, maar we mogen niet vergeten dat we die vrije tijd mogen en zelf moeten benutten om eens naar zich zelf op zoek te gaan. Wij moeten leren oog hebben voor  wat de schepping ons biedt, voor de natuur en ook voor cultuur’ beëindigde hij zijn homilie.
Er werd gebeden, gezongen en geluisterd; het meest van al nog toen ‘Lied van mijn Land’ werd gespeeld en toen bij het einde van de eucharistieviering de aanwezigen werden vergast op een extra orgelstuk.  En dat muziek een drager is van Gods woord en meer dan ooit ook cultuur is werd hier des te meer  bewezen.
Na afloop van de eucharistieviering  werden de aanwezigen uitgenodigd op een receptie met fruitsap -al dan niet in veredelde vorm- op het pleintje aan de westzijde van de kerk. Eens te meer is ook nu gebleken dat de Sint-Martinusgeloofsgemeenschap  een open gemeenschap is waar samen wordt gebeden, gezongen en ook naar elkaar wordt geluisterd.
En of de zon scheen? Zeker en niet alleen in onze harten!
Jan De Waele

 

Pinksteren - vaderdag 2019

Mei 2019

Eerste zondag van de veertigdagentijd 2019

40 dagen lang begeven we ons op een tocht door de woestijn, een trekken door de doolhof van het leven. Een zoeken naar ... en ons bewust worden van ...
Voor het altaar een sterk sprekend symbool voor onze innerlijke doolhof, onze zoektocht. 

 

Kerstavond en kerstdag 2018  EEN BIJZONDER GEBOORTEFEEST MET EEN EREGAST

Op maandag 24 en dinsdag 25 december vonden in de Sint-Martinusgeloofsgemeenschap te Petegem-Deinze wel twee bijzondere eucharistievieringen plaats.  Op de vooravond van Kerstmis vond een zeer stijlvolle kerstwake plaats, die reeds sinds lang in het geheel van de parochie in Deinze een niet te miskennen plaats heeft verworven.
Een nagenoeg bomvolle kerk was getuige van een sfeervolle viering die muzikaal werd ondersteund door het koor Amabile uit Aalter.  Medepastoor  August De Groote was terecht fier, en niet alleen hij om zo veel enthousiasme.  Behalve voorgaan in de eucharistieviering ontpopte hij zich ook als eminent koorleider en als een goede inspirator en motivator om samen te zingen, te bidden en naar elkaar te luisteren.
Hij legde uit hoe het Geboorteverhaal niet alleen een verhaal van 2000 jaar geleden is, maar nog steeds een verhaal van 2018 is gebleven.  Om dat te illustreren werd dat verhaal verteld net alsof een grootvader het zou vertellen aan zijn kleinkinderen bij een gezellige open haard.  Maar omdat te veel nu éénmaal echt te veel is zagen we het evenbeeld van voorganger August,  zijn nagenoeg 10 jaar jongere broer Patrick  dat verhaal vertellen. Het werd heel stijlvol uitgebeeld door een aantal mensen van de parochiale werkgroep en enkele bereidwillige parochianen onder leiding van vormselcatechiste Ann Beeusaert.  Bijzondere dank gaat ook uit naar een jong gezin, wiens kind enkele maanden geleden in de Sint-Martinuskerk werd gedoopt, om hun gemotiveerde deelname aan deze viering.
In de homilie vroeg de medepastoor zich soms af of sommigen niet de fout begaan een geboorte- of verjaardagsfeest te organiseren zonder aandacht te besteden aan degene die gevierd wordt of zonder hem of haar uit te nodigen. “Hoe zou het zijn, mochten we degene die gevierd wordt buiten laten staan en te degraderen tot een stille toeschouwer die door het venster mag of moet  toekijken hoe binnen mensen vieren en elkaar de vrede toewensen?  Wordt  veelal niet de fout gemaakt, gedreven door de consumptiemaatschappij de mens te vergoddelijken, in plaats van God te vermenselijken?” vroeg voorganger August zich af.
Op dinsdag 25 december, de dag van het Hoogfeest van Kerstmis zelf vond de plechtige eucharistieviering plaats volgens hetzelfde concept als de kerstwake van de avond voordien. Voor de muzikale ondersteuning stond nu echter het parochiaal mannenkoor garant. Er werd opnieuw samen gezongen, gebeden en geluisterd naar elkaar door veel aanwezigen.  Voorganger August De Groote drukte zijn dankbaarheid uit om de meevierende geëngageerdheid van de aanwezigen, wie ze ook waren en van waar ze ook kwamen.
Daarom maakte hij ook een afspraak voor zondag 30 december om 09.30 u.  om tijdens de laatste eucharistieviering van 2018   samen te bidden, te zingen en dankbaar terug te blikken op datgene was 2018 ons bezorgd heeft.

 

Tweede zondag van de advent 2018

ADVENT EN KERST IN SINT-MARTINUS - SAMEN MET BOND ZONDER NAAM OP PAD

Op zondag 9 december, de 2de zondag van de Advent ging de Sint-Martinusgeloofsgemeenschap in Petegem-Deinze samen met de Bond zonder Naam op pad.  Dat pad is ontstaan om dat er op gelopen wordt. In zijn homilie legde voorganger August De Groote waar dat pad naartoe leidt.  We gaan in het pas begonnen liturgisch jaar op pad om de Verlosser en de Redder te ontmoeten.

‘We gaan op pad om hen die geen gezicht of naam hebben er één te geven. Daarom zijn we gelukkig Astère Allaert van Bond zonder Naam in ons midden te hebben. De Bond zonder Naam zet zich in voor net hen, die geen naam of gezicht hebben’ vertelde medepastoor August. Tijdens de 1ste zondag van de Advent had hij uitgelegd  hoe belangrijk het wel is om zich met de zorgen en ook verlangens eens los te maken van het aardse, net zoals wierook ten  hemel  opstijgt. Dat is ook een werkelijkheid die, in aanloop naar de komst van de Redder, ook de andere zondagen van de Advent meer dan ooit van toepassing is.  Die Redder krijgt op 25 december een naam en een gezicht.

Na afloop van de eucharistieviering kregen de aanwezigen een overzichtskaart van hoe zowel de Advent als Kerstmis wordt gevierd in de Sint-Martinuskerk. Heel speciaal wordt aandacht besteed aan de kerstwake van maandag 24 december om 17.00 u. en de plechtige hoogdagviering van Kerstmis op dinsdag 25 december om 09.30 u.  Er wordt ook reeds vooruitgeblikt naar het komend jaar 2019.  Nu reeds werd een afspraak gemaakt voor de traditioneel geworden nieuwjaarsreceptie na afloop  van de eucharistieviering van zondag 27 januari 2019. 
Jan De Waele

 

advent 2018

Zondag 2 december of de 1ste zondag van de Advent wordt in de Sint-Martinusgeloofsgemeenschap Petegem-Deinze op wel een heel  bijzondere manier gevierd. De redenen daartoe zijn tweevoudig: op de eerste plaats vangt dan een nieuw liturgisch jaar aan of zeg maar het  Kerkelijk Nieuwjaar, en op de 2de plaats is het de 1ste zondag  van de Advent.

Wie Nieuwjaar zegt denkt meteen aan nieuwjaarswensen en aan het-samen-zijn met familie om op het nieuwe jaar te klinken. Zo gebeurt het ook in de Sint-Martinuskerk. Voorganger August De Groote, het kerkbestuur en de parochieploeg nodigen iedereen graag uit op de eucharistieviering van 09.30 u. waarin gezongen en gebeden wordt en waar aan elkaar de vrede wordt toegewenst. 

De eucharistieviering krijgt een verlengstuk onder de vorm van een koffiemoment, waarop iedere aanwezige wordt uitgenodigd. Dit geeft dan de gelegenheid om elkaar wat beter te leren kennen en om samen uit te kijken naar de komst van de Verlosser. Immers de ‘komst van’ betekent in het Latijn  ‘Adventus’.  De Advent duurt 4 zondagen en het wordt een tijd van verlangend uitkijken naar de geboorte van Jezus Chrtistus. Laten we dit samen met z’n allen doen niet alleen op zondag 2 december met een kopje koffie, maar ook de zondagen nadien. Laten we  op een blijvende manier elkaar de vrede toewensen die met de komst van Jezus Christus, Gods zoon heel concrete vormen krijgt. (Jan De Waele)

 

11 november 2018

Wie op zondag 11 november ll. naar de eucharistieviering in de Sint-Martinuskerk te Petegem-Deinze is geweest, werd meteen  in  het kerkportaal al in de sfeer van het gebeuren gedompeld.  De inrichting van het kerkportaal deed de talrijke aanwezigen herinneren aan het bijzondere van datgene wat precies 100 jaar geleden gebeurde: immers op 11 november 1918 werd in het Franse Compiègne, ten noorden van Parijs, het staakt-het-vuren tussen de diverse strijdende krachten ondertekend.
Voor die herdenking werden ook gebedskaarten met aangepaste teksten, gebeden en liederen uitgedeeld.  Op de frontzijde stond de afbeelding van ten strijde trekkende soldaten en op de achterzijde was te zien hoe een soldaat een begraven mede-strijder eer betoont.   De tekst van ‘In Flanders Field’ by John McCrae, stond naar een vrije vertaling van Bert Decorte (1968) in het Nederlands op de voorkant van het gebedskaartje te lezen.

De ingetogen eucharistieviering begon heel ontroerend toen voorganger August De Groote  en het 6-koppig  parochiaal mannenkoor hun intrede deden in het hoogkoor terwijl ‘Te Velde’ te horen was.  Net voor het altaar werden enkele grafkruisjes uitgebeeld met  een klaproos of ‘poppy’ zoals die vereeuwigd werd door een Vlaamse  frontstrijder Joe English, geboren uit een Brugse  moeder en een Ierse vader. Als schilder en beeldend kunstenaar slaagde hij er in heldenhuldezerken te ontwerpen die een inspiratiebron waren geworden voor talrijke oorlogskerkhoven, waar van Tyne Cot  in de Zonnebeekse deelgemeente Passendale, nabij Ieper wel één van de meest memorabele is. 

De viering kreeg een heel gevoelige toets toen zowel het gedicht ‘In Vlaanderens Velden’ als fragmenten van een 4-tal brieven van soldaten aan hun moeders werden voorgelezen. In zijn homilie gaf voorganger August ons een zeer beklijvende boodschap mee: ‘Moeten wij blijven gedenken wat honderd jaar geleden gebeurd is, of mogen we dat vergeten?’ was zijn vraag. Hij antwoordde heel overtuigend :’Neen, dat mogen wij niet. Wat gebeurd is, is nu geschiedenis en dat vergeten zou een gebrek zijn aan respect voor hen die voor ons gestreden hebben en die mogelijk hebben gemaakt dat wij nu vrede kennen. Laten wij daarom de ‘groote oorlog’ niet vergeten, maar beginnen we met een einde te maken aan de kleine oorlogjes tussen ieder van ons.  Dan kan vrede betekenisvol zijn zoals het wordt uitgedrukt als we ‘Sjalom’ zeggen of elkaar net voor de communie elkaar de vrede toewensen. Vrede is meer dan ooit zinvol in tegenstelling tot oorlog die geen zin heeft, die nutteloos en onverantwoord is ’.

Net na de communie werd respect getoond  voor hen die meer dan honderd jaar zich zelf hebben gegeven om ons nu een eeuw later dat te geven waar wij nu kunnen van genieten.  Tijdens het spelen van zowel de nationale als de Europese hymnes konden heel wat gelovigen van dat respect en eerbied getuigen.

Na de eucharistieviering werd tijdens het verlaten van de kerk ‘Highland Cathedral’, een Schotse uitvaartmuziek gespeeld. Ik zag dat heel wat mensen mijmerend een beetje bleven nadenken bij de diverse kerkversieringen die een evocatie brachten van dat gene wat honderd jaar geleden is gebeurd. Het hoeft dan niet verwonderd te zijn dat sommigen moeite moesten doen om hun ontroering  te onderdrukken en een traantje weg te pinken. Sommigen hoorde ik zelfs zeggen: ‘Dat is de strijd geweest van mijn vader’.
Nooit meer oorlog. Sjalom. Vrede zij met U!

(Jan De Waele)

Allerheiligen 2018

Mei 2015

Kerstmis 2014

1 november 2014

Lente 2014

Vakantie

Pinksteren 2011

Asdag 2011

27 februari 2011

Zondag 27 februari mochten we op een stijlvolle en verzorgde manier eucharistie vieren samen met de kandidaat vormelingen en hun ouders. Deze catechesemis met naamopgave en kruisoplegging werd opgedragen door dienstdoend priester August De Groote. Er werd beroep gedaan op een tolk voor gebarentaal ten behoeve van niet horende mensen.

Pasen 2010

40 dagen tijd 2010

Maria ten hemel opgenomen

Op de vooravond van Maria-ten-hemel-opgenomen (15 augustus 2009) werd de eucharistie muzikaal opgeluisterd door het "vocaal ensemble Amabile".  Zij brachten prachtige liederen in een mooi versierde kerk.